אימאג'סאט אינטרנשיונל (ImageSat International) היא חברה בין-לאומית המספקת תצלומי לוויין ללקוחות שונים, באמצעות שני לווייני הצילום שבבעלותה. החברה הוקמה על ידי התעשייה האווירית לישראל, אלביט מערכות ומשקיעים נוספים. לחברה משרדים ראשיים בלימסול (קפריסין) ובתל אביב. שני לווייני התצפית שהחברה מפעילה קרויים אֵרוֹס A ו-אֵרוֹס B. אֵרוֹס A שוגר לחלל בדצמבר 2000 ויצא מכלל שימוש ב-2006, כשאֵרוֹס B שוגר, שניהם באמצעות המשגר הרוסי "סטארט". בצי פעילים כעת הלוויינים EROS-B, EROS-C1 ו-EROS C2. בסוף 2022 שוגר EROS C-3 ובכך השלים להק מרובע של לווייני תצפית מהמשוכללים בעולם.

החברה פיתחה שירותים ייחודיים בשוק לוויינות הצילום המסחרית, ויצרה שינוי משמעותי ביכולות של אנשים וגופים פרטיים לעשות שימוש בטכנולוגיית חלל. בין היתר החברה מציעה ללקוחותיה:

• SOP - Satellite Operating Partner: לקוחות ששילמו עבור שירות זה מקבלים למעשה שליטה על מצלמת הלוויין כשהוא מצוי מעל השטח שעבורו נרכש השירות, והפעלת המצלמות וניהוג הלוויין מתבצעים על ידי הלקוח.
• EPOD - Exclusive Pass on Demand: לקוחות המשתמשים בשירות זה מקבלים בלעדיות על התצלומים אותם מבצע הלוויין כשהוא עובר מעל שטחים ספציפיים בכדור הארץ.

ULTRASAT הוא לוויין מדעי, פרי פיתוח של צוות חוקרים מישראל וארה"ב, המוצע כמשימה עתידית לחלל. מטרתו העיקרית של הלוויין היא גילוי מוקדם של התפוצצויות כוכבים אדירות – סופר-נובה. הגילוי המוקדם, בהשוואה לחיישנים המוצבים על פני כדור הארץ, מתאפשר בשל העובדה שהאטמוספירה בולעת קרינה רבה. מטרת הגילוי המוקדם היא להכווין טלסקופים על הקרקע כך שיצליחו לקלוט את מירב הנתונים מהקרינה שתגיע לכדור הארץ מהסופר-נובה. מטרה נוספת של הלוויין היא לחקור את החומר שנופל לתוך חורים שחורים, אשר מלווה בפליטת קרינה רבת עוצמה בתחום האולטרא-סגול.

הלוויין יצויד בטלסקופ ומצלמה המיועדים לתצפית בשדה ראייה רחב מאד באורך גל בתחום האולטרה-סגול. הוא אמור לחוג בגובה של כ- 36,000 ק”מ מעל פני הקרקע ומשקלו 160 קילוגרם – משקל נמוך מאוד ביחס ללווייני מחקר דומים בעולם.

הפרויקט הוא שיתוף פעולה של סוכנות החלל הישראלית וסוכנות החלל של ארה"ב – נאס"א. גופי תעשייה השותפים בפרויקט הם התעשייה האווירית וחברת אלביט (מפעל אל-אופ), ובאקדמיה שותפים מכון ויצמן למדע והמכון הטכנולוגי של קליפורניה (CALTECH).
לכשיזכה הלוויין למימון וייבחר לשימוש על ידי נאס"א, הוא ישוגר ככל הנראה לקראת 2021.

SpaceShipOne وكذلك SpaceShipTwo هما مكوكان فضائيان تم تطويرهما بهدف إرسال البشر إلى الفضاء في رحلة تتكون من ثلاث مراحل، دون الدوران حول الكرة الأرضية. تم تطوير المركبتين من خلال التعاون بين شركة فيرجين جلاكتيك وشركة Scaled Composites، بقيادة مهندس الطيران بيرت روتان. بدأ تطويرSpaceShipOne عام 2001 كجزء من المنافسة على جائزة أنصاري اكس. تطوير SpaceShipTwo بدأ عام 2006، من خلال تعزيز وتطوير رحلات تجارية للسياحة إلى الفضاء لدى شركة فيرجين جلاكتيك، تم الانتهاء من بنائها عام 2009 وبدأت بتنفيذ رحلات تجريبية. تستطيع SpaceShipOne أن تحمل طياراً واحداً ومسافرين، في حين أن SpaceShipTwo تستطيع أن تحمل طيارين وستة مسافرين. حتى الآن نفذت SpaceShipOne 17 رحلة. الرحلة الأولى، كانت في أيار 2003، لم تكن مأهولة وتم التحكم بها عن بعد. خلال الرحلتين الأخيرتين، اللتين أجريتا في أيلول وتشرين الأول 2004، قامت سفينة الفضاء بتنفيذ طلعات إلى الفضاء حصلت من خلالها على جائزة أنصاري اكس. صممت المركبتان للاستخدام المتكرر، بعد استراحة قصيرة لإجراء الصيانة. تم تصميم سفينتي الفضاء كمركبات يتم حملها بطائرات White Knight One وكذلك White Knight Two على التوالي. في نهاية الرحلة، تهبط المركبات الفضائية على الأرض كالطائرات العادية، ولكن بدون محرك. تندفع هذه المركبات بمحركات صاروخية مهجنة، تعمل باستخدام الوقود الصلب والأوكسجين السائل. ميزة فريدة في تكنولوجيا الطائرتين هو أنه يمكن طي أطراف أجنحتها إلى الأعلى. حركة الطي هذه تسمح لمركبة الفضاء بزيادة الاحتكاك كذلك في الطبقات الخفيفة من الغلاف الجوي، وبذلك تحديد سرعة الدخول إلى الغلاف الجوي ومنع ارتفاع الحرارة الشديد – والذي بسببه يتم بناء السفن الفضائية من مواد ثقيلة.

SLS – Space Launch System (نظام الإطلاق إلى الفضاء) هو مطلق المركبات الفضائية الأضخم الذي طورته ناسا، وهو يساعد الولايات المتحدة على إرسال البشر إلى الفضاء في العصر الذي سيلي إيقاف تشغيل مكوك الفضاء. صاروخ الحمل الجديد، الذي يتم تطويره الآن، يستطيع إطلاق تشكيلة مختلفة من الحمولات إلى الفضاء – بما في ذلك سفن فضاء مأهولة من طراز "اوريون"، مع طاقم يصل إلى سبعة رواد فضاء. صاروخ SLS يستطيع حمل حتى 130 طناً إلى الفضاء ويمكن من تحسين مقدرة الإطلاق للصاروخ الضخم ساتورن 5، الذي استخدم في برنامج ابولو. خلال تطوير الصاروخ تم استخدام تقنيات عديدة تم تطويرها خصيصا لمكوك الفضاء في الولايات المتحدة. على سبيل المثال، تم على جانبي جسم الصاروخ تركيب صواريخ دفع كبيرة، تم إنتاجها بتكنولوجيا تشبه تلك التي تستعمل في برنامج مكوك الفضاء. المحركات الرئيسية للصاروخ، التي تعمل بواسطة الوقود السائل، تعتمد على محركات مكوك الفضاء. الإطلاق الأول للصاروخ مخطط في شهر كانون الأول 2017. من المتوقع أن يحمل الصاروخ معه سفينة الفضاء اوريون غير المأهولة إلى مدار حول القمر.

R-7 סמיורקה היה הטיל הבליסטי הבין-יבשתי הראשון בעולם, והוא הונע בדלק נוזלי (קרוסין וחמצן נוזלי). בהמשך פותחה גרסה מיוחדת שלו כמשגר חללי, שהכניס את הלוויין ספוטניק-1 למסלולו וכך הפך למשגר הלוויינים הראשון בעולם. הטיל היה מתוצרת ברית-המועצות, אשר החלה בפיתוחו ב-1953. גרסאות נוספות של המשגר שימשו להטסת בני אדם לחלל, וקרוב לשישים שנה לאחר טיסתו הראשונה, דגמים מתקדמים שלו עדיין מצויים בשימוש. השיגור הניסיוני הראשון של הטיל החדש, בעל שם הקוד 8K71, נערך ב-1957 מקוסמודרום (נמל החלל) בייקונור שבקזחסטן.

בתכנית שיפורים מקיפה ומתמשכת נוצרו דגמי המשך רבים לטיל זה, שחלקם מצויים בשימוש עד היום. המתכנן הראשי של המשגר היה סרגיי קורוליוב, מחלוצי החלל בברית המועצות. קורוליוב היה הכוח הפעיל מאחורי כניסתה של ברית המועצות לתחום החלל ותרם רבות להפיכתה למדינה הראשונה שהצליחה לשגר לחלל לוויינים, בעלי חיים, בני אדם וחלליות מחקר לירח, לנוגה ולמאדים.

R-7 سميوركا كان الصاروخ البالستي الأول العابر للقارات في العالم، إندفع بالوقود السائل (الكيروسين والأكسجين السائل). لاحقا تم تطوير طراز خاص منه لإطلاق السفن الفضائية، حيث حمل القمر سبوتنيك -1 إلى مداره وبذلك أصبح صاروخ الحمل الأول للمركبات الفضائية في العالم. كان الصاروخ من إنتاج الاتحاد السوفيتي، شرعت في تطويره عام 1953. طرازات أخرى من هذه الصواريخ استعملت لحمل الإنسان إلى الفضاء، ورغم مرور حوالي ستين عاما منذ إطلاقه لأول مرة، لا تزال طرازات متقدمة منه في الاستخدام. الإطلاق التجريبي الأول للصاروخ الجديد، الذي أطلق عليه الرمز k718، اجري عام 1957 من محطة إطلاق المركبات الفضائية كوسمودروم في قاعدة بيكونور في كازاخستان. من خلال برنامج تطوير شامل ومتواصل تم إنتاج طرازات جديدة وعديدة من هذا الصاروخ، قسم منها ما زال يستعمل. المصمم الرئيسي لصاروخ الحمل كان سيرجي كوروليوف، وهو رائد فضاء سوفييتي. كان كوروليوف العقل المدبر لاقتحام الاتحاد السوفيتي مجال الفضاء وساعد كثيراً في جعلها الدولة الأولى التي تمكنت من إطلاق المركبات الفضائية إلى الفضاء، كذلك الحيوانات، والبشر، مركبات فضاء لدراسة القمر، والزهرة والمريخ.

הנחיתה המאוישת הראשונה על הירח

המשימות הראשונות בתוכנית בחנו בהדרגה את האפשרות לצאת ממסלול סביב כדור הארץ, להיכנס למסלול טיסה סביב הירח ולנחות על פניו. במשימת אפולו 11, ביולי 1969, נחתה לראשונה חללית מאוישת על הירח. האסטרונאוט ניל ארמסטרונג היה הראשון להציב רגל על אדמת הירח, ולאחר מכן הצטרף אליו באז אולדרין. ארמסטרונג הנציח את הרגע באמרתו המפורסמת "זהו צעד קטן לאדם, אך זינוק אדיר לאנושות". הצוות השאיר על הירח לוחית ובה הכיתוב "כאן לראשונה הניחו אנשים מכדור הארץ את כף רגלם על הירח. יולי 1969 לספירה. באנו לשלום, בשם כל המין האנושי."

האסון שנמנע בזכות תושיית האסטרונאוטים

Astronaut Alan Bean taking his first step on the lunar surface, EVA 1, Apollo 12, November 1969.jpg

640px-Apollo_15_Lunar_Rover_and_Irwin.jpg

900px-Aldrin_Apollo_11.jpg